About women, marriages and divorce

The sole means of saving women’s happiness in the hereafter, and their happiness in this world, as well as saving their elevated innate qualities from corruption, is the training given by the religion of Islam; there is no other means. You hear about the situation into which the unfortunate women of Russia have fallen. It says in one part of the Risale-i Nur that no sensible man builds love and affection for his wife on her fleeting, superficial beauty of five to ten years; he should build it on her fine conduct, the most permanent and best of beauty, which is particular to womanhood and its compassion. Then, when the unfortunate advances in years, her husband’s love for her will persist. For his wife is not merely a temporary helper and companion in this worldly life, but an eternal, lovable companion in everlasting life, so the older they grow their love for each other should also grow, and their compassion and respect. Under the guise of culture and civilization, family life is now is a temporary animal relationship followed by eternal separation, and is being destroyed at its very foundations.

In another place in the Risale-i Nur it says: “Happy the man who in order not to lose his companion of eternity, copies his righteous wife and so becomes righteous himself. And happy the woman who, seeing her husband to be pious, adheres to religion herself so as not to lose her everlasting friend and companion. Unhappy the man who follows his wife in sin, does not try to make her give it up, but joins her. And unhappy the woman who, seeing her husband’s sinfulness, follows him in another way. And alas for the wife and husband who assist one another in throwing each other into the Fire. That is, who encourage one another to embrace the evils of civilization.”

Aklı başında olan bir adam, refikasına (hanimina) muhabbetini ve sevgisini, beş on senelik fâni (gelip gecici, olumlu) ve zâhirî (dis gorunusteki) hüsn-ü cemâline (guzelligine) bina etmez (kurmaz). Belki, kadınların hüsn-ü cemâlinin (guzelliginin) en güzeli ve daimîsi (surekli olani), onun şefkatine (karsilik beklemeden duyulan merhamet) ve kadınlığa mahsus hüsn-ü sîretine (ahlak guzelligine) sevgisini bina etmeli—tâ ki, o biçare (zavalli) ihtiyarladıkça, kocasının muhabbeti (sevgisi) ona devam etsin. Çünkü onun refikası (hanimi), yalnız dünya hayatındaki muvakkat (gecici) bir yardımcı refika (hanim) değil, belki hayat-ı ebediyesinde (ahiret hayatinda) ebedî (sonsuz) ve sevimli bir refika-i hayat (hayat arkadasi) olduğundan, ihtiyarlandıkça daha ziyade hürmet ve merhametle birbirine muhabbet etmek lâzım geliyor. Şimdiki terbiye-i medeniye perdesi altındaki hayvancasına muvakkat bir refakatten sonra ebedî bir mufarakate mâruz kalan o aile hayatı, esasıyla bozuluyor.

Hem Risale-i Nur'un bir cüz'ünde denilmiş ki: Bahtiyardır (Talihli, mutlu) o adam ki, refika-i ebediyesini (sonsuza kadar arkadas olarak kalacak es, hanim) kaybetmemek için saliha (dinin emir ve yasaklarina uygun harejet eden) zevcesini taklit eder, o da salih olur. Hem bahtiyardır o kadın ki, kocasını mütedeyyin (dinin emirlerini eksiksiz yerine getiren ) görür, ebedî dostunu ve arkadaşını kaybetmemek için o da tam mütedeyyin olur, saadet-i dünyeviyesi (dunya mutlulugu) içinde saadet-i uhreviyesini (ahiret mutlulugu) kazanır. Bedbahttır o adam ki, sefahete (yasak zevk ve eglenceye duskunluk) girmiş zevcesine ittibâ eder (tabi olur, uyar), vazgeçirmeye çalışmaz, kendisi de iştirak eder. Bedbahttır o kadın ki, zevcinin fıskına (gunahina) bakar, onu başka bir surette taklit eder. Veyl (Yazik) o zevc ve zevceye ki, birbirini ateşe atmakta yardım eder. Yani, medeniyet fantaziyelerine birbirini teşvik eder.